Πλαστική Χειρουργική-Οδηγός ομορφιάς

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, η διαδικασία γήρανσης επηρεάζεται όχι μόνο από τον τρόπο που ζούμε, αλλά και από τα γονίδια που κληρονομούμε από τη μαμά μας.

Ερευνητές από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας και το Ινστιτούτο Max Planck της Γερμανίας, που ειδικεύεται στη Βιολογία της Γήρανσης, ισχυρίζονται πως η διαδικασία και ο ρυθμός γήρανσης εξαρτάται από τις μεταλλάξεις του μιτοχονδρίου, της μονάδας παραγωγής ενέργειας του κάθε κύτταρου του σώματος.

Το μιτοχόνδριο βρίσκεται εντός του κυττάρου και είναι υπεύθυνο για την παραγωγή της της ουσίας τριφωσφορική αδενοσίνη (ΑΤΡ) – μια πηγή χημικής ενέργειας.

Ο Nils-Göran Larsson, καθηγητής στο Karolinska Institute και κύριος ερευνητής στο Ινστιτούτο Max Planck για τη Βιολογία της Γήρανσης, εξηγεί:

Τον κίνδυνο ακρωτηριασμού των άκρων, μπορούν να αποφύγουν οι ασθενείς με διαβήτη, χάρη σε μια θεραπεία με μεταμόσχευση δερματικών κυττάρων που έχει εφαρμόσει με επιτυχία το νοσοκομείο «Λαϊκό».

Ο ακρωτηριασμός μπορεί να προταθεί σαν λύση έπειτα από έλκος που δεν επουλώνεται. Βασικές αιτίες για τη δημιουργία έλκους στα πόδια των διαβητικών είναι σοβαρές επιπλοκές της πάθησης: η νευροπάθεια και η περιφερική αρτηριοπάθεια, που αν δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως μπορεί να οδηγήσουν σε ακρωτηριασμό.

Τα τελευταία 7 χρόνια, 10 διαβητικοί γλύτωσαν από τον ακρωτηριασμό των άκρων του έπειτα από μεταμόσχευση καλλιεργημένων δερματικών κυττάρων.

«Η θεραπεία δύσκολων ελκών με τη χρήση συσκευής αρνητικής πίεσης και η μεταμόσχευση καλλιεργημένων αυτόλογων δερματικών κυττάρων αποτελούν θεραπευτική λύση σε περιπτώσεις που η συμβατική αντιμετώπιση δεν αποδίδει και που ο ακρωτηριασμός του μέλους είναι ορατός. Το οικονομικό κόστος αυτής της θεραπείας υπερκαλύπτει αυτό του ακρωτηριασμού, τόσο σε ψυχοκοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο» επισημαίνει στο ΑΜΠΕ ο αναπληρωτής καθηγητής παθολογίας, Νίκος Τεντολούρης. Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται μόνο σε δύσκολα περιστατικά ελκών που οφείλονται σε διαβητική νευροπάθεια τα οποία δεν επουλώνονται αλλά, όπως τονίζει ο κ. Τεντολούρης, δεν υπάρχει σωτηρία σε περίπτωση γάγγραινας.

Η μέθοδος εφαρμόστηκε για πρώτη φορά από την ομάδα του κ.Τεντολούρη, στην Α΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο νοσοκομείο «Λαϊκό» το 2005, σε έναν 48χρονο οδηγό φορτηγού ο οποίος έπασχε τρία χρόνια από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και παρουσίαζε μικραγγειοπαθητικές επιπλοκές.

Ο ασθενής αυτός, όπως αναφέρει ο κ. Τεντολούρης παραπέμφθηκε στο Ιατρείο Διαβητικού Ποδιού από χειρουργική κλινική, λόγω έλκους στην ραχιαία επιφάνεια του αριστερού ποδιού. Παρά τους