, , , , ,
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010 Leave a Comment

Η επέμβαση της αύξησης του όγκου το μαστού με ενθέματα σιλικόνης είναι μια επέμβαση που στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο συχνά. Έτσι γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη για ενημέρωση ώστε να γίνουν κατανοητές όλες οι τεχνικές και να βοηθηθεί με απλά λόγια η ασθενής να επιλέξει την πιο κατάλληλη για την περίπτωση της, πάντα υπό την καθοδήγηση του ιατρού της, που δεν χρειάζεται να πούμε πως θα πρέπει απαραίτητα να είναι ειδικός Πλαστικός Χειρουργός. Υπάρχουν δύο μέθοδοι οι οποίες διαφέρουν στο σημείο στο οποίο τοποθετούνται οι προθέσεις. Η πιό παλιά, κατά την οποία τοποθετούνται πάνω από το επίπεδο του Μείζονα Θωρακικού μυ, και η νεότερη που τα τοποθετεί από κάτω. Ποιά από τις δύο πρέπει να επιλέξει η γυναίκα που θα υποβλληθεί σε αυτή την επέμβαση? 

  Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα συν και τα πλην κάθε τεχνικής. Μόνο και μόνο η ύπαρξη “παλιάς” και “νέας” τεχνικής, μας προϊδεάζει ότι η πρώτη δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα, ή δημιουργούσε προβλήματα τα οποία υπαγόρευαν την ανάπτυξη μιας “νέας”. Το “νέα” είναι σε εισαγωγικά γιατί και οι δύο τρόποι χρησιμοποιούνται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και όταν μιλάμε για την νέα, εννοούμε χρονικά την νεότερη και όχι κάποια καινοτόμο τεχνική.
  Η πιό συχνή επιπλοκή της προσθετικής μαστού, είναι η δημιουργία “κάψας”. Είναι αποτέλεσμα της αντίδρασης του οργανισμού στο ξένο σώμα που στην περίπτωση μας είναι η σιλικόνη. Η σιλικόνη αναγνωρίζεται σαν τέτοιο, και ο οργανισμός μας την περιβάλλει με μία μεμβράνη πυκνού συνδετικού ιστού. Η αντίδραση μπορεί να είναι μικρή και να μην δημιουργεί κανένα πρόβλημα αλλά μπορεί να ρικνώσει και να αλλοιώσει το σχήμα του μαστού ακόμα και σε μεγάλο βαθμό, ώστε να χρειάζεται επανεπέμβαση για την αφαίρεσή της και αλλαγή του ενθέματος . Αυτό ήταν ένα πολύ συχνό πρόβλημα την εποχή που η τοποθέτηση του ενθέματος γινόταν αμέσως κάτω από το δέρμα. Κατά την επανεπέμβαση συνιστάται το νέο ένθεμα να τοποθετείται κάτω από τον μυ. Η παρατήρηση ότι αυτού του είδους η επιπλοκή έχει μειωθεί κατά πολύ στις επεμβάσεις που η σιλικόνη τοποθετείται εξ'αρχής κάτω από τον Μείζονα Θωρακικό μυ, είναι πλέον τεκμηριωμένη επιστημονικά από πολλές εργασίες διεθνώς και γίνεται δεκτή από όλους.
  Τεχνικά, η νέα μέθοδος είναι πιό απλή και πιό σύντομη, έτσι στα μείον της παλιάς τεχνικής είναι και ο αυξημένος χειρουργικός χρόνος. Οι υποστηρικτές της “παλιάς σχολής” έχουν να πουν οτι η καινούρια μέθοδος εγκυμονεί μεγαλύτερους κινδύνους λόγο της γειτνίασης του πεδίου της επέμβασης με τα μεσοπλεύρια αγγεία τα οποία είναι δυνατόν να τρωθούν. Κάποιος όμως που έχει εκπαιδευτεί σωστά σε αυτού του είδους την επέμβαση γνωρίζει και πως θα αποφύγει αυτή την επιπλοκή, αλλά και πως θα την αντιμετωπίσει σε περίπτωση που θα συμβεί.
  Όσον αφορά στο αισθητικό αποτέλεσμα, αυτό θα πρέπει να ικανοποιεί την όραση και την αφή. Οπτικά η τοποθέτηση του ενθέματος με κάλυψη μόνο το δέρμα είναι προβληματική. Η σιλικόνη είναι απόλυτα ορατή από το σχήμα της που διαγράφεται σαφώς . Πολλές φορές είναι ορατή ακόμα και η γωνία της, στην έξω πλευρά. Ο μαστός παίρνει ακριβώς το σχήμα της, κάνοντας ακόμα πιο εμφανές οτι η γυναίκα έχει κάνει επέμβαση. Η μόνη περίπτωση που αυτή η τεχνική έχει ικανοποιητικό οπτικό αποτέλεσμα είναι όταν τοποθετούνται σε ιδιαίτερα μικρούς μαστούς ανατομικά ενθέματα που προσομοιάζουν το σχήμα του “τέλειου” στήθους. Το πρόβλημα εδώ, εκτός του ότι το στήθος έχει απόλυτες γραμμές και θυμίζει κάτι ψεύτικο, είναι κατά την αφή. Σε κάθε περίπτωση που το ένθεμα δεν καλύπτεται από μυ, κατά την αφή γίνεται αντιληπτό. Ουσιαστικά αγγίζουμε ένα ένθεμα σιλικόνης καλυμμένο από δέρμα και όχι έναν μαστό.
  Η πιό σημαντική διαφορά είναι στην φιλοσοφία της επέμβασης. Με την παλιά μέθοδο απλά τοποθετείται ένα ένθεμα το οποίο θα “παριστάνει” τον μαστό, γι' αυτό και πολλές φορές τα αποτελέσματα δεν είναι αποδεκτά. Αντίθετα, με την νέα τεχνική, η πρόθεση χρησιμεύει σαν βάση πάνω στην οποία θα στηθεί ο καινούριος μαστός. Όταν αγγίζουμε τον μαστό δεν ερχόμαστε σε επαφή με την πρόθεση μιας και αυτήν την καλύπτει το δέρμα, ο μαζικός αδένας, το λίπος και οι μύες. Οπτικά επίσης, δίχνει πολύ πιο φυσικός, και αν κάποιος δεν δει τις ουλές, δεν μπορεί να καταλάβει οτι έχει γίνει επέμβαση.
Πολλοί χειρουργοί χρησιμοποιούν την παλιά μέθοδο, αφού το καλύτερο αποτέλεσμα το έχει κάποιος χρησιμοποιώντας την τεχνική που γνωρίζει καλύτερα. Άλλοι χρησιμοποιούν και τις δύο ανάλογα με την περίσταση. Κατά την γνώμη μας, οι λόγοι που αναφέραμε, δηλαδή η μείωση των επιπλοκών, το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα και η φυσικότητα του μαστού που πετυχαίνουμε με την πιό νέα τεχνική είναι παραπάνω από αρκετοί για να μας υποχρεώσουν να επιλέξουμε αυτήν και μόνο αυτήν σε όλες τις περιπτώσεις. Προτείνουμε λοιπόν ανεπιφύλακτα, την τοποθέτηση του ενθέματος της σιλικόνης, πάντα κάτω από το επίπεδο του Μείζονα Θωρακικού μυός.

0 σχόλια »

Leave your response!