Επανόρθρωση μαστού μετά από μαστεκτομή
Τρίτη 2 Αυγούστου 2011
Leave a Comment
Τα ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργούνται μετά από μια μαστεκτομή συμπεριλαμβάνουν την κατάθλιψη και άλλες διαταραχές της διάθεσης, απώλεια του σεξουαλικού ενδιαφέροντος και της θηλυκότητας, αρνητική εικόνα του σώματος. Η πρώιμη διάγνωση και οι πιο αποτελεσματικές θεραπείες έχουν αυξήσει κατά πολύ το προσδόκιμο επιβίωσης αυτών των ασθενών. Είναι φυσικό λοιπόν να αυξάνεται και ο αριθμός των γυναικών που ζητούν αποκατάσταση και να έχουν αναπτυχθεί νέες τεχνικές. Η ασθενής που θα αποφασίσει να προβεί στην αποκατάσταση, θα συζητήσει με τον Χειρουργό, όλες τις πιθανές λύσεις και θα αποφασίσουν μαζί για το ποια είναι η πιο ενδεδειγμένη για την περίπτωση της. Οι επιλογές περιλαμβάνουν επανόρθωση με αυτόλογους ιστούς ή ενθέματα, αποκατάσταση του συμπλέγματος θηλή-θηλαία άλω, επέμβαση στον ετερόπλευρο μαστό κλπ.
ΜΕ ΔΙΑΤΑΤΗΡΕΣ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΘΕΜΑΤΑ
Η επανόρθωση του μαστού με ενθέματα σιλικόνης προϋποθέτει να διαθέτουμε υγιείς ιστούς για την κάλυψή τους. Η διάταση του δέρματος και τωνεναπομεινάντων μυών γίνεται μέσω διατατήρων δέρματος και η επέμβαση ολοκληρώνεται σε δύο χειρουργικούς χρόνους. Κατά τον πρώτο χρόνο τοποθετείται στην περιοχή της μαστεκτομής ένας διατατήρας, ο οποίος έχει μία βαλβίδα τοποθετημένη υποδόρια. Μετά την πλήρη επούλωση των τραυμάτων αρχίζει η διάτασητου δέρματος. Ο χειρουργός, μία φορά την εβδομάδα, με μία σύριγγα γεμίζει με φυσιολογικό ορό μέσω της βαλβίδας τονδιατατήρα και λόγω της τάσης, δημιουργείται περίσσεια ιστών. Ο μηχανισμός είναι παρόμοιος με την διάταση του δέρματος της κοιλίας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ο διατατήρας πρέπει να φτάσει σε έναν όγκο κατά 10-30% μεγαλύτερο από αυτόν που μοιάζει να είναι ικανοποιητικός και να παραμείνει υπό τάση για 2-3 εβδομάδες. Αυτό θα χρησιμεύσει για να δημιουργηθεί η φυσιολογική πτώση του μαστού. Η όλη διαδικασία της διάτασης μπορεί να διαρκέσει 4-6 μήνες. Κατά το δεύτερο χειρουργικό χρόνο, αφαιρείται ο διατατήρας, τοποθετείται το μόνιμο ένθεμα σιλικόνης και γίνεται διορθωτική επέμβαση στον ετερόπλευρο μαστό, αν χρειάζεται, έτσι ώστε να προσομοιάσει στον νέο. Σε επιλεγμένα περιστατικά μπορεί να χρησιμοποιηθούν ειδικοί διατατήρες που εκτός από τον θάλαμο για το φυσιολογικό ορό, διαθέτουν μία βάση σιλικόνης και έτσι αποτελούν και το μόνιμο ένθεμα. Μετά το πέρας της διάτασης, η βαλβίδα αφαιρείται με τοπική αναισθησία και έτσι το δεύτερο χειρουργείο αποφεύγεται.
ΚΡΗΜΝΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΥ ΡΑΧΙΑΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΘΕΜΑ
Ο κρημνός του πλατύ ραχιαίου μυός βρίσκει εφαρμογή σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει επαρκής όγκος ιστών για την κάλυψη του ενθέματος. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί όταν για παράδειγμα έχει αφαιρεθεί κατά την μαστεκτομή μεγάλο τμήμα του μείζονα θωρακικού μυός, ή η περιοχή έχει ακτινοβοληθεί κατά την θεραπεία της νόσου. Χρησιμοποιείται τμήμα του μυός και ενίοτε δέρματος της ράχης το οποίο μεταφέρεται διατηρώντας την αιμάτωσή του στον θώρακα προς κάλυψη του ενθέματος. Η δυσμορφία της δότριας περιοχής είναι συνήθως μικρή και η ουλή που δημιουργείται κρύβεται στον στηθόδεσμο της ασθενούς. Με αυτήν την τεχνική, το ένθεμα καλύπτεται από υγιή και καλά αιματούμενο μυ, πράγμα που περιορίζει τις επιπλοκές που προκύπτουν από την χρήση μόνο τοπικών, ταλαιπωρημένων ιστών, και το αισθητικό αποτέλεσμα είναι πολύ φυσικό παρόμοιο με αυτό της αύξησης μαστού με ένθεμα σιλικόνης αφού και εδώ το ένθεμα τοποθετείται υπομυικά. Συνήθως χρειάζεται επέμβαση και στον ετερόπλευρο μαστό, προκειμένου να προσομοιάσει στον νέο.
ΚΡΗΜΝΟΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ ΚΟΙΛΙΑΚΟΥ
Η χρήση του κρημνού του ορθού κοιλιακού μυός (TRAM flap) έφερε επανάσταση στην αποκατάσταση του μαστού. Έχει το εντυπωσιακό πλεονέκτημα να συνδυάζει την άριστη αποκατάσταση με αυτόλογους ιστούς, με μία αισθητική επέμβαση στην κατώτερη κοιλία. Χρησιμοποιείται το δέρμα και το λίπος της κατώτερης κοιλίας, αυτό μεταξύ του ομφαλού και της ηβικής σύμφυσης, στηριζόμενο στον ορθό κοιλιακό μυ για την αιμάτωσή του. Με απλά λόγια, διενεργείται κοιλιοπλαστική, και όλος ο ιστός που αφαιρείται χρησιμοποιείται για την δημιουργία του νέου μαστού. Η τομή είναι η κλασική της κοιλιοπλαστικής, και κρύβεται στο εσώρουχο ή το μαγιό της ασθενούς. Απαιτείται ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων για την αποφυγή κοιλιοκήλης μιας και μετατίθεται ο ένας εκ των δύο ορθών κοιλιακών μυών. Επιπλοκές όπως η νέκρωση τμήματος του κρημνού αντιμετωπίζονται επιτυχώς σε δεύτερο χρόνο. Προϋπόθεση φυσικά για την εφαρμογή αυτής της μεθόδου σε μια ασθενή είναι να είναι υποψήφια για κοιλιοπλαστική, να διαθέτει δηλαδή περίσσεια δέρματος και λίπους στην περιοχή της κατώτερης κοιλίας για να χρησιμοποιηθεί, και να προσομοιάζει σε όγκο τον υγιή μαστό. Πιθανώς όπως συμβαίνει και με τις άλλες μεθόδους ο υγιής μαστός να χρειαστεί κάποια επέμβαση (ανόρθωση, αύξηση) για να επιτευχθεί η απόλυτη συμμετρία. Η μέθοδος αυτή βρίσκει εφαρμογή και σε αμφοτερόπλευρη μαστεκτομή.
ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΟΣ ΘΗΛΗΣ-ΘΗΛΑΙΑΣ ΑΛΩ
Στο επόμενο στάδιο, και αφού ο επανορθωμένος μαστός πάρει το τελικό του σχήμα και την τελική του θέση μπορεί να γίνει αποκατάσταση του συμπλέγματος θηλή-θηλαία άλω. Αυτό γίνεται μετά την πάροδο εξαμήνου από την επέμβαση αποκατάστασης του μαστού. Σε περιπτώσεις που ογκολογικά επιτρέπεται, δηλαδή όταν η νόσος βρίσκεται μακριά από τη θηλή, κατά τη διάρκεια της μαστεκτομής η θηλή μπορεί να διατηρηθεί και να εμφυτευτεί στο εφηβαίο της ασθενούς σαν μόσχευμα προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στην αποκατάσταση αργότερα. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, η αποκατάσταση γίνεται με άλλους τρόπους. Τοπικοί κρημνοί, μοσχεύματα πιο σκούρου χρώματος, tattoo είναι κάποιες από τις λύσεις που υπάρχουν. Ασθενής και χειρουργός αφού συζητήσουν διεξοδικά τις υπάρχουσες λύσεις, θα αποφασίσουν ποια αποτελεί την πιο ενδεδειγμένη.πηγή: neofotistos.gr
0 σχόλια »
Leave your response!